Verslag Finaleraces Opende 12 september

VTBM Finale races Opende 12 september 2010

In samenwerking met de MC Opende en omstreken organiseerde de VTBM afgelopen weekend haar finaleraces. Op een uitstekend geprepareerd circuit mochten de rijders aantreden voor de laatste tellende wedstrijd voor het clubkampioenschap van 2010 en in een aantal klasses moest de beslissing nog vallen. Buiten de normale wedstrijdspanning om werd t allemaal nog extra spannend gemaakt door de slechte weersverwachtingen. Gelukkig waren de weersgoden de VTBM weer eens goed gezind en terwijl er in de omgeving flink wat regen viel, bleef het circuit gespaard en kreeg men slechts 1 flinke bui te verwerken. Na de uitstekende baanpreparatie kon het programma weer vervolgd worden en konden alle wedstrijden verreden worden, waardoor de kampioenschappen ook op de baan werden beslist.

 De allerjongsten in de Toppers in de Dop klasse strijden niet voor een kampioenschap. Hun klassement wordt opgeteld bij het 50cc klassement, zodat als de rijdertjes tussendoor promoveren naar de 50cc klasse gewoon de kampioenspunten kunnen behouden. Met een recordopkomst van maar liefst 20 rijders voor de B groep en 7 rijders in de A groep mag er gerust gezegd worden dat de baansport in opkomst is bij de Jeugd. Dylan Arends maakte zijn debuut in de B groep en liet zien een talent te zijn. Zonder pardon nam Dylan in zijn series en de finale de leiding in handen om deze niet meer af te staan. Toch werd t hem niet makkelijk gemaakt. Illian van der Linde vocht voor wat hij waard was maar kon net Arends niet verslaan. Jarno Terpstra kende in de finale wat opstartproblemen maar reed toch naar een keurige 3^e stek. Fokke de Haan reed uitstekende series maar moest in de finale genoegen nemen met een 4^e plaats voor de verrassend goed rijdende Bridget Portijk.

 In de Toppers A groep ging de zege naar Meghan Bijl. De jongedame uit Oudehaske had traditiegetrouw telkens slechte starts maar boenderde vervolgens door het veld heen en liet iedereen achter zich. Tim Jansma maakte telkens wel een snelle start en mocht het veld aan voeren, maar uiteindelijk was t telkens toch weer Meghan die hem wist te achterhalen. Maik Stegeman vocht prachtige gevechten uit met Patrick Stegeman en Duncan Hoevens. Maik Stegeman was uiteindelijk het meest constant en eindigde als 3^e net voor Patrick Stegeman. Hoevens werd 5^e net voor Kyra Wassenaar. Kyra mocht zich wel de beste Topper noemen want zij verzamelde gedurende het seizoen de meeste punten.

 In de 50cc was het kampioenschap voor aanvang nog helemaal open. Oege de Haan leidde het kampioenschap met slechts 1 punt voorsprong op Jeffrey Siebesma. Bij een zege van Siebesma en een 2^e plaats van de Haan zou er een run-off volgen voor het kampioenschap. Lang leek het erop dat dit scenario ook zou gaan gebeuren. Siebesma was ontketend en stormde telkens naar de overwinning in de manches terwijl De Haan geen passend antwoord had op de dadendrang van Siebesma. In de 3^e en beslissende manche zou Siebesma aan een 2^e plaats voldoende hebben om een run-off af te dwingen. Siebesma kende echter een zeer slechte start maar knokte zich naar voren. De Haan reed op kop met direct daarachter de sterk rijdende Jeffrey Buis. Buis heeft zich dit seizoen zeer goed ontwikkeld en kan zich regelmatig met de kopposities bemoeien en het zou voor Siebesma geen makkie zijn hem te passeren. Siebesma voerde keurig de druk op bij Buis in de hoop op een klein foutje. Echter in de laatste bocht sloeg het noodlot toe. Siebesma nam een ultieme poging om Buis te passeren, dat lukte maar Siebesma nam iets te veel snelheid mee de bocht in en zag zijn voorwiel wegglijden. Siebesma ging onderuit en zag de titel in rook op gaan. De Haan greep de totaalzege en daarmee het kampioenschap. Jeffrey Buis werd 2^e net voor Robin de Haan, die wederom zijn fantastische vorm van de laatste weken etaleerde.

 Spanning was ook verzekerd bij de 65cc klasse. Met slechts 2 punten tussen de beide klassementsleiders Jeffrey Oppersma en Bonne van der Kooi en de wetenschap deze coureurs de overwinningen gedurende het seizoen gelijk verdeeld hadden gingen de liefhebbers er eens even goed voor zitten bij de start van de finale. In de eerste start ging het echter mis. De coureurs haakten kort na de start inelkaar en een spectaculaire valpartij was het gevolg. William Kruit kwam hierbij niet ongeschonden uit de strijd en hoewel hij t wel probeerde liet hij de herstart voor wat het was. Van der Kooi en Oppersma konden zich nog een keer helemaal opladen voor het laatste gevecht van het seizoen. Van der Kooi nam de beste start en snelde voor het veld uit naar de overwinning. Oppersma kende een mindere start maar wist dat een 2^e plaats voldoende zou zijn voor de titel. Oppersma zette even aan om van der Kooi te achterhalen maar zag al snel in dat dit een kansloze missie zou zijn en besloot te consolideren om zo de titel binnen te hengelen. Achter zijn rug was het verrassend Jarno de Vries die 3^e werd. De Vries werd de laatste tijd geplaagd door veel pech en valpartijen maar lijkt nu met de pechduivel te hebben afgerekend. Lazar de Vries kende ook een prima thuisrace, de Opendenaar eindigde keurig als 4^e.

 Bij de bromfietsen was de titel al vergeven aan Lambert Veltman en stond er nog weinig op het spel. Veltman wilde zijn titel nog wat extra glas mee geven door ook deze wedstrijd op zijn naam te brengen en ging er nog eens lekker voor zitten. Samen met Gerrit van de Horn vocht hij dit seizoen al vele spannende gevechten uit en dat was deze wedstrijd niet anders. Ook Wiepie Postma mengde zich in de strijd. Zoon Roelof brak eerder in de week zijn sleutelbeen en was gedwongen om langs de kant toe te kijken. Pa Postma zag zijn kans schoon en maakte dankbaar gebruik van de mogelijkheid nog eens in actie te komen. Hij deed dat zeker niet onverdienstelijk en pakte zelfs de overwinning in de 3^e manche. Door deze overwinning eindigde hij als 2^e in het dagklassement achter Veltman maar net voor van de Horn. Ele Sietse Kingma reed ook prima zijn rondjes en zag zijn inzet beloont met een mooie 3^e plaats in het kampioenschap.

 Ook de Dames lieten weer spannende wedstrijden zien. Door het gehele veld werd driftig gestreden om elk plekje. De dagzege ging naar Jessica Elzinga. Elzinga pakte daarmee de perfecte score want alle wedstrijden waaraan zij deelnam wist ze te winnen. Echter miste zij ook een flink aantal wedstrijden waardoor de titel naar Sylvana Postma ging. Postma is echter een verdiend kampioene want zij wist Elzinga telkens toch het leven flink zuur te maken en wist Elzinga ook een aantal malen te kloppen. Ook in Opende gingen de beide dames weer het onderlinge gevecht aan waarbij Elzinga haar rivale telkens net te snel af was. Priscilla Wolgen reed naar een hele mooie 3^e plaats. Priscilla moest daarvoor wel eerst even afrekenen met zus Ilona. Daar waar in het verleden Ilona haar zusje nog regelmatig de baas was moest zij nu haar meerdere erkennen in Priscilla, wat maar weer eens aangaf hoe het niveau van de Dames elke wedstrijd weer groeit.

 Rick Douma is dit jaar de te kloppen man in de 85cc klasse. Douma heerste ook nu weer als een vorst over het veld en pakte met een overtuigende zege het kampioenschap. Joey van Kammen mocht in de finale even ruiken aan de zege maar Douma nam al snel het heft in handen om soeverein naar de overwinning te rijden. Van Kammen pakte wel een keurige 2^e plaats net voor de verrassende Jille Hamstra. Hamstra bewees weer eens een prima coureur te zijn en rekende keurig af met Auke de Graaf en Anne Bos.

 In de 125cc Jeugd waren alle ogen gericht op Stef Hamstra en Ruben Guikema. Hamstra leidde het kampioenschap met 2 punten voorsprong op Guikema maar wist op voorhand dat het geen makkie zou worden de titel binnen te halen. Met 10 man in de finale die allemaal in staat zijn een finale te winnen is het lastig om slechts te consolideren en je concurrent in de gaten te houden. Zoals het hele jaar al werd de finale weer een echte thriller. Guikema wist dat de missie was te winnen om dan af te wachten wat Hamstra zou doen. Guikema nam de kopstart terwijl Hamstra in het gedrang wat achterop raakte. Hamstra moest van achter uit naar voren rijden en liet weer eens een van zijn fenomenale inhaalraces zien. Op de finish echter leek het onvoldoende te zijn. Guikema pakte de zege en Hamstra eindigde als 4^e, wat net te kort zou zijn. Terwijl Guikema al gefeliciteerd werd door Siebe van Dekken die als 2^e eindigde kwam het bericht van de referee dat Jan de Jong, die als 3^e over de streep kwam, gediskwalificeerd werd door een binnenlijn overschrijding. Hamstra schoof zodoende op naar de 3^e plaats waarmee hij en Guikema gelijk kwamen te staan in punten. Een run-off moest nu de beslissing brengen in het kampioenschap. In dit man tegen man gevecht toonde Guikema zich het koelst en nam de kopstart om deze niet meer af te staan. Guikema werd kampioen terwijl Hamstra teleurgesteld als 2^e het rennerskwartier moest opzoeken.

 Bij de 125cc senioren ging de zege naar Frank Hamming. Hamming verkeerd in de slotfase van het seizoen in een uitstekende vorm en liet zien moeilijk te kloppen te zijn. In de series was Jan Okke Loonstra hem telkens net even te snel af maar in de finale liet Hamming zijn klasse nog maar eens zien. Hamming nam al snel de leiding in de finale maar werd nog even flink onder druk gezet door Bennie van der Kooi. Van der Kooi wilde het seizoen nog mooi afsluiten met een zege maar riskeerde te veel en stapte spectaculair van zijn machine. Het leverde hem applaus op van het in ruime getale aanwezige publiek maar meer ook niet. Jan Okke Loonstra vocht een boeiend gevecht uit met Rindert Boonstra en Tony Spa. Ook Spa tuimelde van zijn machine waarna Loonstra het bevecht met Boonstra in zijn voordeel besliste.

 Peter van Dekken begon lichtelijk nerveus aan de dag. Toch was de kans klein dat de titel in de VT hem zou ontglippen. Een goed resultaat in de series zou in principe voldoende zijn voor de eerste titel voor de racende zanger, maar dat moet natuurlijk altijd nog wel even gebeuren. Van Dekken eindigde als 3^e in zijn eerste serie en was daarmee al verzekerd van de titel. Zijn laatste concurrent in de titelstrijd Mark Dijkstra lijkt zich maar niet te kunnen ontdoen van de pechvogel in de laatste weken en viel in de eerste serie van zijn machine en zag daarmee een laatste kans op de titel al in rook opgaan. Dijkstra wist zich nog wel te plaatsen voor de B-finale maar werd daarin net 3^e en moest zich daardoor zich nog zorgen gaan maken voor de 2^e plaats in het kampioenschap. Dave Bos kende ook een moeizame dag, een valpartij in zijn 2^e serie maakte dat ook hij zich via de B-finale moest gaan plaatsen. In de B-finale ging het echter als vanouds voor de coureur uit Oudehorne en hij pakte de zege. Nu Dijkstra was uitgeschakeld moest Bos bij de eerste 4 eindigen om aanspraak te kunnen maken op de 2^e plaats in het kampioenschap. Bos werd echter slechts 5^e maar schoof een plekje op na de diskwalificatie van de als altijd spectaculair rijdende Hans Veenstra. Veenstra nam echter in de ogen van de referees te veel risico bij het passeren van Yde Verhaag, die door de actie van Veenstra buiten de baan moest gaan om niet met Veenstra ten val te komen. Door deze diskwalificatie kwam Bos op de 4^e plaats terecht wat voldoende was voor een run-off tussen hem en Mark Dijkstra. Dijkstra had de KTM al teleurgesteld op de aanhanger staan maar wist zich in recordtijd klaar te maken om de strijd aan te gaan. Helaas voor hem slaagde hij niet in zijn missie en moest zien hoe Bos met de 2^e plaats aan de haal ging. Bos stapte na de finish nog zeer hard van zijn machine en liet iedereen nog even flink schrikken. Toen Bos weer een beetje bij zijn positieven was en eerst naar de toestand van zijn motor had gevraagd was de bezorgde Dijkstra de eerste om hem te feliciteren met zijn 2^e plaats.

 Bij de Shorttrack ging de zege naar Berry de Vos. De Vos heerste zoals eigenlijk het hele seizoen al over het veld en pakte zijn 10^e zege in 13 wedstrijden. Achter zijn rug ontspon zich een geweldig gevecht tussen Dirk Werkman, Klaas Poppinga en Ruben de Jong. Werkman en Poppinga wisselden meermalen van positie terwijl de Jong eerste rang zat om bij een fout van een van beiden toe te slaan. Bij het ingaan van de laatste bocht liet Poppinga de deur op een kier voor Werkman die direct toesloeg en in het gaatje dook. In het spoor van Werkman ging de Jong mee maar Poppinga probeerde de deur nog te sluiten om de 3^e plaats zeker te stellen. De Jong en Poppinga kwamen met elkaar in aanraking waarbij Poppinga hard ten val kwam. De Jong werd door de referees aangewezen als veroorzaker en teruggezet naar de 8^e plaats. Poppinga werd als 3^e geklasseerd maar ontbrak op het podium. Poppinga was onderweg naar het ziekenhuis waar een gebroken pols en sleutelbeen werden geconstateerd.

 Naast de VTBM klassen kwamen ook de Peender coureurs in actie. Bij de beginners ging de zege naar Erwin Bethlehem voor Piet van de Veen. Gerard Riemersma eindigde uiteindelijk als 3^e. Bij de Peender experts ging de zege verrassend naar Jan Hendrik Elzinga. Rits Pol eindigde als 2^e voor Frank Veenstra.